Is natuurgeneeskunde eigenlijk wel zo alternatief?

Afgelopen weken komt er weer van alles voorbij over “alternatieve geneeskunde”. Onder deze term worden veel verschillende behandelingen geschaard. Ook natuurgeneeskunde. Maar wat is “natuurgeneeskunde” nu eigenlijk?

Natuurgeneeskunde gaat uit van het zelfgenezend vermogen waar elk levend wezen over beschikt. Zonder zelfgenezend vermogen zou je niet kunnen herstellen nadat je gewond of beschadigd bent geraakt. Een simpel voorbeeld: Je hebt een acute blindedarmontsteking en moet geopereerd worden. (Lang leve de "reguliere zorg"! Ik ben absoluut niet tegen reguliere zorg. Alternatieve / complementaire zorg is absoluut niet geschikt bij elke aandoening. Zeker bij acute en gevaarlijke aandoeningen zoals in dit geval een blindedarmontsteking.) Na de operatie maakt de arts de wond kundig dicht met behulp van hechtdraad (natuurlijk of synthetisch). Omdat er een natuurlijke neiging naar gezondheid is, gaat het lichaam na de operatie keihard aan de slag om de wond te herstellen. Het hechtdraad dient als ondersteuning die het lichaam nodig heeft om de rest zelf te doen.

In de natuurgeneeskunde wordt met behulp van natuurlijke methodes het systeem gestimuleerd en ondersteunt bij het in zo’n optimaal mogelijke staat te brengen en te houden van de gezondheid. Hiervoor zijn diverse behandelmethodes mogelijk zoals:

voedingsadviezen
lifestyle adviezen
kruidengeneeskunde (fytotherapie en gemmotherapie)
massages
Bach bloesem remedies
ademhalings- en ontspanningsoefeningen
specifieke natuurgeneeskundige therapieën, zoals Baunscheidtieren (Westerse acupunctuur) en neusreflexologie

Hippocrates (Griekse arts, 460-370 v.Chr.) is de grondlegger van de natuurgeneeskunde. In de medische wereld wordt nog steeds de eed van Hippocrates afgelegd.

De uitgangspunten van Hippocrates gelden nog altijd voor de natuurgeneeskunde:

Primum non nocere (nooit schaden, minimale interventie).
Vis medicatrix naturae (de natuur geneest zichzelf, physis – het zelfgenezend vermogen).
Ieder mens is uniek en heeft zijn eigen verantwoordelijkheden.
De mens als individu staat onder invloed van de omgeving (holistisch denken).
De ethiek, w.o. het beroepsgeheim en respect voor het leven.
De elementenleer (de 4 elementen: aarde, water, lucht en vuur).

Het kernwoord is “balans”. Als iemand niet zo lekker in zijn vel zit is een veel gebruikte uitspraak “Ik ben een beetje uit balans.” Uitgangspunt in de natuurgeneeskunde is dat iemand uit balans raakt als er geen relatief evenwicht meer bestaat tussen de verschillende elementen.

In de natuurgeneeskunde wordt holistisch gekeken. Dat betekent dat de klacht in zijn totaliteit wordt bekeken; fysiek, emotioneel, mentaal en energetisch. Bewustwording is een belangrijk onderdeel: Wat draagt bij aan mijn gezondheid en wat niet? Ieder mens is uniek en het antwoord op deze vraag zal dan ook voor iedereen verschillend zijn.

Begrippen veranderen met de tijd. Wat nu onder alternatief valt kan straks wel onder regulier vallen. Neem mindfulness. Wist je dat veel ziekenhuizen tegenwoordig mindfulnesstrainingen inzetten om patiënten te helpen om om te gaan met hun ziekte? Er zijn door de jaren heen heel veel onderzoeken gedaan naar mindfulness en het valt inmiddels niet meer zo zeer onder "alternatief".

Ik zou het mooi vinden als "regulier" en "alternatief" elkaar vaker zouden vinden, meer zouden samenwerken en het welzijn van de mens vooropstellen. Uiteindelijk is het doel van beide dat de klachten afnemen / weggaan.